Merkez Yakaören köyünde yaşayan 65 yaşındaki emekli Eyüp ve 54 yaşındaki Mümine Altıntaş, 22 yaşındaki kızlarını Down hastalığından kaybetmenin acısını hafifletmek için 11 yıl boyunca koruyucu aile oldukları Gizem'le teselli buldu. 2011 yılında kemik kanserine bağlı sendrom.
Aile, merhum Ceren'in yerine kendileri gibi Down sendromlu kızları olan Gizem'i koyar ve çocuğun zihinsel ve fiziksel gelişimi için ellerinden geleni yapar.
Altıntaş çiftinin en büyük mutluluğu, koruyucu aile olduklarında 4 yaşında olan ve tek kelime edemeyen, şu anda 15 yaşında olan Gizem'in ihtiyaçlarını karşılayabilmesi ve kendini ifade edebilmesidir.
Anne Mümine Altıntaş, gazetecilere yaptığı açıklamada, kızının çok iyi bir eğitim aldığını ve Gizem'i kendisi gibi yetiştirmeye çalıştığını söyledi.
Gizem ile tanıştıktan hemen sonra eğitim sürecine başladıklarını vurgulayan Altıntaş, şöyle konuştu: “Bize geldiğinde tek kelime edemedi. Tek hareketle su istedi. Eğitimle, sevgiyle ilerliyoruz. kolay bir kız, sen de onu sevdiğin için o da seni seviyor.” dedi.
“Koruyucu bakıma yerleştirilen çocuklar gerçek anlamda aile sevgisini yaşıyor”
Altıntaş, devletin anaokulu çocuklarına her türlü imkânı sağladığını ancak çocukların mahrum olduğu tek şeyin “anne sevgisi” olduğunu vurgulayarak, şöyle konuştu:
“Koruyucu bakıma yerleştirilen çocuklar aile sevgisini gerçek anlamda yaşıyorlar. Gizem evimize ilk geldiğinde yüzüne baktım ve 'Ona sevgi hissedebilir miyim?' diye düşündüm. “İnanın 3-4 gün sonra Gizem'e inanılmaz bir sevgi duymaya başladım. Çocuklar aileleriyle birlikte olduklarında daha mutlu ve daha özgüvenli oluyorlar.”